Imperium światła

Gdzie obejrzeć Imperium światła film online?

Imperium światła, którego akcja toczy się w angielskim nadmorskim miasteczku na początku lat 80., to potężna i przejmująca opowieść o ludzkich relacjach i magii kina, autorstwa nagrodzonego Oscarem reżysera Sama Mendesa. To produkcja w której możemy śledzić historię rodzącego się uczucia. Romans między dwójką ludzi rozegra sie w małym kinie na południowym wybrzeżu Anglii w latach 80. XX wieku. Fabuła mocno skupia sie na problemie rasizmu z jakim musi mierzyć sie jeden z głównych bohaterów. Czy jego związek z Hilary przetrwa mimo przeciwności losu? 

Fabuła i obsada filmu

Film opowie niezwykle intymną historię romansu, który rozegra się w małym kinie na południowym wybrzeżu Anglii. Akcja została umiejscowiona w latach 80. XX wieku, gdzie wśród jednych z najpilniejszych problemów pozostawała kwestia rasizmu. Z tym problemem zmierzyć będzie musiał się jeden z głównych bohaterów nadchodzącej produkcji. Dodatkowo spora część fabuły zostanie poświęcona samej kinematografii. W produkcji wyreżyserowanej przez Mendesa biorą udział gwiazdy wielkiego formatu. W roli głównej pojawi się Olivia Colman. Aktorka zdobyła nagrodę Oscara za kostiumowy film Faworyta. W 3 i 4 sezonie serialu The Crown wcieliła się w postać królowej Elżbiety, obecnie panującej monarchini z dynastii Windsorów. Ostatnio gościnnie pojawiła się w serialu Netflixa Heartstopper, gdzie zagrała matkę jednego z głównych bohaterów.

Recenzja filmu

Największym bólem dzisiejszego filmu jest to, że Mendes próbował napisać o kilku, niekoniecznie powiązanych ze sobą, odcieniach swojej młodości, przez co „Imperium światła” jest filmem nieskoncentrowanym, próbującym łapać zbyt wiele srok za ogon. Jest to film o ludziach kina, opowieść o problemach psychicznych, historia rasizmu w Anglii za czasów Margaret Thatcher, romans osób w bardzo różnym wieku. Problem polega na tym, że żadna z tych historii nie jest ostatecznie tą główną – wszystkie otrzymują pewną ilość czasu ekranowego, po czym po prostu wygasają, przechodzą w coś innego. Kiedy film wreszcie kończy się po dwóch godzinach, które zdają się trwać przynajmniej dwa razy tyle, ciężko jest czuć satysfakcję z poznania dobrze napisanej historii. Zbyt dużo w niej niedopowiedzeń, lakonicznego podejścia do wątków. Zamiast „wow”, po wjechaniu na ekran napisów skwitowałem ją krótkim „aha”. Wielka szkoda.